hehe. kanino nga ba?
ako, kay mas close ako sa mom ko. since nung bata pa ako. mama's boy nga ata ako eh. hehe
kayo ba?
kami ng sis ko mas close kami kay mum.. may issue kasi si kokey (erpats) sa amin kaya nawalan na kami ng respeto sa kanya.. pangitain nlang cya sa bahay namin.. LoL
mama ko.....
tabi kami matulog...
ako dku alam eh. pero di tlga ako open sknila.
mama-- advantage nyan pag hihingi ka ng pera papabili ka di cya hrap mag bigay
papa-- c papa barat haha super pero skanya nmn aku nag papaalam kung aalis aku.
prang fair lng cla
pero mas open aku sa friends ku. ika nga sa bible " friends stick closer than a brother"
close sa mom kasi may responsibilidad na pinapagawa nya sakin kesa ibang kapatid ko.
b0th...
close ko pareho.. :)
mama's boy din. basta sa kanya lahat ng mga alaga at pagpapakain.
pero kapag material things, kay papa ako nagpapabili hehehe! yun lang ata yung attachment naming 2.
Quote from: angelo on November 07, 2008, 10:02:32 AM
mama's boy din. basta sa kanya lahat ng mga alaga at pagpapakain.
pero kapag material things, kay papa ako nagpapabili hehehe! yun lang ata yung attachment naming 2.
buti pa kau.. ako kay mum lahat from food to alaga, hanggang sa material na bagay..
never pa namin nafeel ng sis ang pagmamahal ng isang ama..
buti pa nga ang multo nararamdaman namin, eh c erpatz hindi.. kaya ang daling sabihin para sa amin ni sis na "we don't love our father at all". makapal kasi ang mukha at manggagamit pa.. ibang klase talaga..
but still...
father mo p din cya... :)
Quote from: Prince Pao on November 07, 2008, 06:56:06 PM
Quote from: angelo on November 07, 2008, 10:02:32 AM
mama's boy din. basta sa kanya lahat ng mga alaga at pagpapakain.
pero kapag material things, kay papa ako nagpapabili hehehe! yun lang ata yung attachment naming 2.
buti pa kau.. ako kay mum lahat from food to alaga, hanggang sa material na bagay..
never pa namin nafeel ng sis ang pagmamahal ng isang ama..
buti pa nga ang multo nararamdaman namin, eh c erpatz hindi.. kaya ang daling sabihin para sa amin ni sis na "we don't love our father at all". makapal kasi ang mukha at manggagamit pa.. ibang klase talaga..
matalinhaga ... details nmn kung ok lng ... :)
Since pagkabata kasi di pa namin naramdaman ung "care" ni erpatz.. Parang di cya marunong magexpress ng love.. Sabi nga ni mum iba daw pagpapalaki kanila erpatz pati na rin mga kapatid nya. Noon kasi pinapatulan niya kami kahit mga bata pa kami, muntik na nga niya ako suntukin nun eh (kasi maldito ako), pero kahit na ba, bata pa rin ako. Si sis noon ayaw lng sumunod sa inutos no erpatz, paguwi galing school mamano dapat siya pero ayaw ni erpatz, sabi pa niya "Kung ayaw niyong sumunod sa akin ayaw ko na rin sa inyo". Nakita ni mum un na pangyayari, naawa daw talaga siya kay sis.
Sa 20 years of my life si mum ang breadwinner, sa kanya halos lahat, ewan ko kung anong contribution ni erpatz aside from mga bagay sa bahay. Nung ang dami niyang pera binilhan niya nga kami ng material things pero di naman un ang kelangan namin, di talaga marunong maging isang ama. Tapos nung naubos ang pera, wala na. Di man lng naginvest or something. Kung ano2x ang pinagbibili.
He cheated on my mum once. Tapos ngaun parang he's doing the same thing pero not completely since sa phone at internet lng nya ginagawa ngaun, but still, harap-harapan niya itong ginagawa di man lng nahihiya sa amin na naririnig namin mga harutan nila everytime na magkausap sila.
Umabot ako sa paginstall ng keylogger sa computer. So everytime na magtatype cya narerecord sa pc.. At ayun, nakita ko lahat ng pinagtatype nya. Ang kapal talaga ng mukha! Pinalabas nya sa kulasisi nya na masama si mum.. Pero kung iaanalyze mo ung pinagsasabi niya parang pinipilit lng niya magpadala ng pera ung girl (nasa labas na kasi ng pinas). USER talaga.. tsk tsk tsk.
Katagalan nagsumbong na si mum kay tito (brother ni mum), iyak na siya ng iyak nun, pati si sis naiyak na rin kasi di na nila kaya.. Eh ako wala naman akong maramdaman kasi ba't ako magsasayang ng emotion kay erpatz. Tinanong nga kami ni mum kung palalayasin daw namin c erpatz ok lng ba daw sa amin? Sagot ni sis open-heartedly "Anytime.. Sobrang payag ako". Sagot ko naman "Kahit ano nah. Wala akong pakialam sa kanya".
Nagsimula si erpatz magbalot ng damit ng konti. Separate na siyang kumain, ung mga gamit niya pinull-out niya sa room nila ni mum at inilagay niya sa tindahan. 3 years ago pa siyang nagsimula na matulog sa sala (kasi daw nahihirapan siya huminga pag sa bed nila sa room). Pero ngaun di na talaga cya makatulog sa room nila ni mum. Siya ang nagsimula sa division, we're all just playing along. Di nga namin cya kinakausap, except kung magpapaload kami, at si mum kinakausap lng cya sa issue sa bills.
Sis and I are just waiting for him to take a boot. Sabi nga ni sis, kelan ba daw cya aalis kasi di na niya masikmura ang makita si erpatz araw2x.. Tsaka nakakadiri kasi, poor ung hygiene ni erpatz eh. Ang asim ng amoy.. LoL! Sa isang week ilang beses lng cyang maligo.
To sum it all up, I don't give a damn about him, sis doesn't love him, si mum pagod na.
Although we're still connected sa blood and genetics and all.. Ama nga namin cya pero sa "tawag" lang, Cos in actions he was never a father to us. And sapat na si mum as a parent para sa amin, we don't need him at all. Para lng cyang surot dito sa bahay. Ang sarap iexterminate palabas..
END OF POST
Pasensya sa mahabang post ha, idinetalye ko lng.. tsaka out of topic na rin
Quote from: Prince Pao on November 07, 2008, 06:56:06 PM
Quote from: angelo on November 07, 2008, 10:02:32 AM
mama's boy din. basta sa kanya lahat ng mga alaga at pagpapakain.
pero kapag material things, kay papa ako nagpapabili hehehe! yun lang ata yung attachment naming 2.
buti pa kau.. ako kay mum lahat from food to alaga, hanggang sa material na bagay..
never pa namin nafeel ng sis ang pagmamahal ng isang ama..
buti pa nga ang multo nararamdaman namin, eh c erpatz hindi.. kaya ang daling sabihin para sa amin ni sis na "we don't love our father at all". makapal kasi ang mukha at manggagamit pa.. ibang klase talaga..
well sorry for that. may mga taong bastardo ika nga. (im not trying to judge him, saying it based on how you described him)
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
Quote from: Prince Pao on November 08, 2008, 08:01:11 PM
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
ok. mahirap din talaga mapagsama pa kapag malaki na yung gap.
Quote from: angelo on November 08, 2008, 11:33:09 PM
Quote from: Prince Pao on November 08, 2008, 08:01:11 PM
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
ok. mahirap din talaga mapagsama pa kapag malaki na yung gap.
Prince Pao, i hope in the long run you'll find forgiveness in your heart... :)
kami ng mga kapatid ko super close sa mommy ko pero sa daddy ko wala talagang connection... disciplinarian kasi masyado yung tatay ko... so nung time na bata pa kami, sobra cyang mamalo... maski simpleng pagkakamali lagot ka na agad... pag ginagawa nya yun galit na galit kami sa kanya... tapos yung mom ko the exact opposite... pag may kasalanan ka ang gagawin nya lang kakausapin ka nya sa room... heart to heart talk... sa pag-uusap nyo sobrang mari-realize mo yung pagkakamali mo... makokonsensya ka pa... may times na both of you will end up crying... so parang ang naging effect sakin hindi ko na uulitin yung nagawa ko kasi nahihiya nako sa mom ko and ayoko na cyang nakikitang umiiyak because of me...
pero ngayon that i'm 20+ already medyo nasa process nako ng pagpapatawad... i agree with angelo na mahirap na talaga mapagsama kung malaki na yung gap... hindi man ako maging ganun ka-close sa daddy ko, at least ngayon hindi na ganun kalaki yung hatred ko for him... mahirap din kasi dalhin sa sarili yung ganung feeling... and now i try to look more on the positive side.... kung hindi rin siguro naging disciplinarian yung tatay ko samin hindi kami lalaking may respeto at takot sa magulang... :)
Quote from: life is EC on November 09, 2008, 12:50:26 AM
Quote from: angelo on November 08, 2008, 11:33:09 PM
Quote from: Prince Pao on November 08, 2008, 08:01:11 PM
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
ok. mahirap din talaga mapagsama pa kapag malaki na yung gap.
Prince Pao, i hope in the long run you'll find forgiveness in your heart... :)
kami ng mga kapatid ko super close sa mommy ko pero sa daddy ko wala talagang connection... disciplinarian kasi masyado yung tatay ko... so nung time na bata pa kami, sobra cyang mamalo... maski simpleng pagkakamali lagot ka na agad... pag ginagawa nya yun galit na galit kami sa kanya... tapos yung mom ko the exact opposite... pag may kasalanan ka ang gagawin nya lang kakausapin ka nya sa room... heart to heart talk... sa pag-uusap nyo sobrang mari-realize mo yung pagkakamali mo... makokonsensya ka pa... may times na both of you will end up crying... so parang ang naging effect sakin hindi ko na uulitin yung nagawa ko kasi nahihiya nako sa mom ko and ayoko na cyang nakikitang umiiyak because of me...
pero ngayon that i'm 20+ already medyo nasa process nako ng pagpapatawad... i agree with angelo na mahirap na talaga mapagsama kung malaki na yung gap... hindi man ako maging ganun ka-close sa daddy ko, at least ngayon hindi na ganun kalaki yung hatred ko for him... mahirap din kasi dalhin sa sarili yung ganung feeling... and now i try to look more on the positive side.... kung hindi rin siguro naging disciplinarian yung tatay ko samin hindi kami lalaking may respeto at takot sa magulang... :)
i could not agree with you more!
we almost have the same story. nakiki-close lang kaming magkakapatid sa tatay namin kapag may kailangan kami like pambayad ng tuition, pambili ng mga kung ano-anong gamit etc. pero when it comes to emotional attachment and family bonding, sobrang wala. kinakahiya pa paminsan na tatay namin siya. nawala na kasi yung loob namin sa kanya dahil isang disciplinarian din siya. at mabagsik magbigay ng punishment. umabot pa sa time na makaluma siya at yung pinapalo ng sinturon naranasan ko rin. tapos pinapahiya pa kami sa harap ng mga pinsan and friends. never namin naunawaan yung ugali niya. nakikita ko na mahirap talaga mag-bridge ng gap kahit may effort ka. sometimes inisip ko na rin na kunin na lang siya ni Lord. there are still parts of you na hindi mo talaga matanggap yung presence niya.
but then yung effort to close in on the gap nagmumula lang talaga sa understanding. sinusubukan mong intindihin kung bakit niya ginagawa yung mga ginagawa niya. nag-phi-philosophize kung baga.. hahaha naisip ko rin nga baka pariwarang bata lang ako at baka hindi naka-graduate. napalapit din kasi ako sa mga taong "napabayaan". kaya marami rin talagang bagay na masasabi kong natutunan ko pa the hard way kesa kung na-value ko yung pagpapangaral ng tatay ko. ;D
just try to make the most out of it. lahat naman daw ng tao may kabutihan. makikita rin natin yun. ;)
salamat sa mga payo ninyo.. i get wat u mean..
pero sa araw-araw na nakikita namin siya lalo kaming nandidiri at naiinis. sana ituloy na niya ung paglayas niya para maging peaceful nang tuluyan ung buhay namin ni mum and sis.. kasi sa tanang buhay namin ni sis walang emotional attachment talaga, di talaga marunong maging isang ama. matatahimik lng talaga kami ng kapatid ko wag wala na siya dito. We just don't care anymore.. Enough na si mum para sa amin..
if you say so...
well make the most out of what you got na lang din... ;)
balang araw cguro mababawasan ang tigas ng puso namin.. thanx for sharing ha. may nakuha din akong lesson galing sa inyo
Quote from: Prince Pao on November 09, 2008, 04:02:15 PM
balang araw cguro mababawasan ang tigas ng puso namin.. thanx for sharing ha. may nakuha din akong lesson galing sa inyo
balang araw = time can heal everything.
Quote from: Prince Pao on November 09, 2008, 04:02:15 PM
balang araw cguro mababawasan ang tigas ng puso namin.. thanx for sharing ha. may nakuha din akong lesson galing sa inyo
sabi nila mamimiss mo ang tao pag ala na cya sau.
sana wag mung hintayin un. na huli na ang lahat..........payo lng poh peace^_^
Quote from: gslide on November 10, 2008, 09:08:18 PM
Quote from: Prince Pao on November 09, 2008, 04:02:15 PM
balang araw cguro mababawasan ang tigas ng puso namin.. thanx for sharing ha. may nakuha din akong lesson galing sa inyo
sabi nila mamimiss mo ang tao pag ala na cya sau.
sana wag mung hintayin un. na huli na ang lahat..........payo lng poh peace^_^
kaya naniniwala ako sa kasabihang "nasa huli ang pagsisisi"
isa lng msasabi...
GRABE! hehe...
mmya ko na bbsahin e2ng thread na ito.. ang haba ng mga post.. hehe..
kpag antok na d2... bsahin ko lahat yan... :)
Quote from: angelo on November 09, 2008, 07:59:41 AM
Quote from: life is EC on November 09, 2008, 12:50:26 AM
Quote from: angelo on November 08, 2008, 11:33:09 PM
Quote from: Prince Pao on November 08, 2008, 08:01:11 PM
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
ok. mahirap din talaga mapagsama pa kapag malaki na yung gap.
Prince Pao, i hope in the long run you'll find forgiveness in your heart... :)
kami ng mga kapatid ko super close sa mommy ko pero sa daddy ko wala talagang connection... disciplinarian kasi masyado yung tatay ko... so nung time na bata pa kami, sobra cyang mamalo... maski simpleng pagkakamali lagot ka na agad... pag ginagawa nya yun galit na galit kami sa kanya... tapos yung mom ko the exact opposite... pag may kasalanan ka ang gagawin nya lang kakausapin ka nya sa room... heart to heart talk... sa pag-uusap nyo sobrang mari-realize mo yung pagkakamali mo... makokonsensya ka pa... may times na both of you will end up crying... so parang ang naging effect sakin hindi ko na uulitin yung nagawa ko kasi nahihiya nako sa mom ko and ayoko na cyang nakikitang umiiyak because of me...
pero ngayon that i'm 20+ already medyo nasa process nako ng pagpapatawad... i agree with angelo na mahirap na talaga mapagsama kung malaki na yung gap... hindi man ako maging ganun ka-close sa daddy ko, at least ngayon hindi na ganun kalaki yung hatred ko for him... mahirap din kasi dalhin sa sarili yung ganung feeling... and now i try to look more on the positive side.... kung hindi rin siguro naging disciplinarian yung tatay ko samin hindi kami lalaking may respeto at takot sa magulang... :)
i could not agree with you more!
we almost have the same story. nakiki-close lang kaming magkakapatid sa tatay namin kapag may kailangan kami like pambayad ng tuition, pambili ng mga kung ano-anong gamit etc. pero when it comes to emotional attachment and family bonding, sobrang wala. kinakahiya pa paminsan na tatay namin siya. nawala na kasi yung loob namin sa kanya dahil isang disciplinarian din siya. at mabagsik magbigay ng punishment. umabot pa sa time na makaluma siya at yung pinapalo ng sinturon naranasan ko rin. tapos pinapahiya pa kami sa harap ng mga pinsan and friends. never namin naunawaan yung ugali niya. nakikita ko na mahirap talaga mag-bridge ng gap kahit may effort ka. sometimes inisip ko na rin na kunin na lang siya ni Lord. there are still parts of you na hindi mo talaga matanggap yung presence niya.
but then yung effort to close in on the gap nagmumula lang talaga sa understanding. sinusubukan mong intindihin kung bakit niya ginagawa yung mga ginagawa niya. nag-phi-philosophize kung baga.. hahaha naisip ko rin nga baka pariwarang bata lang ako at baka hindi naka-graduate. napalapit din kasi ako sa mga taong "napabayaan". kaya marami rin talagang bagay na masasabi kong natutunan ko pa the hard way kesa kung na-value ko yung pagpapangaral ng tatay ko. ;D
just try to make the most out of it. lahat naman daw ng tao may kabutihan. makikita rin natin yun. ;)
ganyan rin kami buti nlng na christian c papa naayos ni LORD haleluya!!! ;)
Quote from: marfz on November 10, 2008, 09:14:41 PM
isa lng msasabi...
GRABE! hehe...
mmya ko na bbsahin e2ng thread na ito.. ang haba ng mga post.. hehe..
kpag antok na d2... bsahin ko lahat yan... :)
para ngang MMK na. basahin mo at bigay ka rin ng inputs!
@ gslide
that's go0d to here that! :)
Quote from: angelo on November 10, 2008, 09:22:21 PM
Quote from: marfz on November 10, 2008, 09:14:41 PM
isa lng msasabi...
GRABE! hehe...
mmya ko na bbsahin e2ng thread na ito.. ang haba ng mga post.. hehe..
kpag antok na d2... bsahin ko lahat yan... :)
para ngang MMK na. basahin mo at bigay ka rin ng inputs!
mya mya na gels.. reply muna ko sa ibang post
grabe daming post... nag daan lng weekend.. ;D
Quote from: gslide on November 10, 2008, 09:20:22 PM
Quote from: angelo on November 09, 2008, 07:59:41 AM
Quote from: life is EC on November 09, 2008, 12:50:26 AM
Quote from: angelo on November 08, 2008, 11:33:09 PM
Quote from: Prince Pao on November 08, 2008, 08:01:11 PM
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
ok. mahirap din talaga mapagsama pa kapag malaki na yung gap.
Prince Pao, i hope in the long run you'll find forgiveness in your heart... :)
kami ng mga kapatid ko super close sa mommy ko pero sa daddy ko wala talagang connection... disciplinarian kasi masyado yung tatay ko... so nung time na bata pa kami, sobra cyang mamalo... maski simpleng pagkakamali lagot ka na agad... pag ginagawa nya yun galit na galit kami sa kanya... tapos yung mom ko the exact opposite... pag may kasalanan ka ang gagawin nya lang kakausapin ka nya sa room... heart to heart talk... sa pag-uusap nyo sobrang mari-realize mo yung pagkakamali mo... makokonsensya ka pa... may times na both of you will end up crying... so parang ang naging effect sakin hindi ko na uulitin yung nagawa ko kasi nahihiya nako sa mom ko and ayoko na cyang nakikitang umiiyak because of me...
pero ngayon that i'm 20+ already medyo nasa process nako ng pagpapatawad... i agree with angelo na mahirap na talaga mapagsama kung malaki na yung gap... hindi man ako maging ganun ka-close sa daddy ko, at least ngayon hindi na ganun kalaki yung hatred ko for him... mahirap din kasi dalhin sa sarili yung ganung feeling... and now i try to look more on the positive side.... kung hindi rin siguro naging disciplinarian yung tatay ko samin hindi kami lalaking may respeto at takot sa magulang... :)
i could not agree with you more!
we almost have the same story. nakiki-close lang kaming magkakapatid sa tatay namin kapag may kailangan kami like pambayad ng tuition, pambili ng mga kung ano-anong gamit etc. pero when it comes to emotional attachment and family bonding, sobrang wala. kinakahiya pa paminsan na tatay namin siya. nawala na kasi yung loob namin sa kanya dahil isang disciplinarian din siya. at mabagsik magbigay ng punishment. umabot pa sa time na makaluma siya at yung pinapalo ng sinturon naranasan ko rin. tapos pinapahiya pa kami sa harap ng mga pinsan and friends. never namin naunawaan yung ugali niya. nakikita ko na mahirap talaga mag-bridge ng gap kahit may effort ka. sometimes inisip ko na rin na kunin na lang siya ni Lord. there are still parts of you na hindi mo talaga matanggap yung presence niya.
but then yung effort to close in on the gap nagmumula lang talaga sa understanding. sinusubukan mong intindihin kung bakit niya ginagawa yung mga ginagawa niya. nag-phi-philosophize kung baga.. hahaha naisip ko rin nga baka pariwarang bata lang ako at baka hindi naka-graduate. napalapit din kasi ako sa mga taong "napabayaan". kaya marami rin talagang bagay na masasabi kong natutunan ko pa the hard way kesa kung na-value ko yung pagpapangaral ng tatay ko. ;D
just try to make the most out of it. lahat naman daw ng tao may kabutihan. makikita rin natin yun. ;)
ganyan rin kami buti nlng na christian c papa naayos ni LORD haleluya!!! ;)
buti naman ganyan. nalalapit kay Lord. ano yung na-Christian? as in convert ba siya?
Quote from: marfz on November 10, 2008, 09:23:28 PM
Quote from: angelo on November 10, 2008, 09:22:21 PM
Quote from: marfz on November 10, 2008, 09:14:41 PM
isa lng msasabi...
GRABE! hehe...
mmya ko na bbsahin e2ng thread na ito.. ang haba ng mga post.. hehe..
kpag antok na d2... bsahin ko lahat yan... :)
para ngang MMK na. basahin mo at bigay ka rin ng inputs!
mya mya na gels.. reply muna ko sa ibang post
grabe daming post... nag daan lng weekend.. ;D
sige sige! post na lang ng mga on-topic. bagong pag-aayos na naman ni bossing Chris kasi na maging on-topic lahat ng posts. :D
Quote from: angelo on November 10, 2008, 09:23:52 PM
Quote from: gslide on November 10, 2008, 09:20:22 PM
Quote from: angelo on November 09, 2008, 07:59:41 AM
Quote from: life is EC on November 09, 2008, 12:50:26 AM
Quote from: angelo on November 08, 2008, 11:33:09 PM
Quote from: Prince Pao on November 08, 2008, 08:01:11 PM
ok lng kuya gel, sakto naman ung description mo eh.. lahat ng negative na pwd mong itawag sa isang tao nasa kanya na.. wala na akong pakialam sa taong un.
ok. mahirap din talaga mapagsama pa kapag malaki na yung gap.
Prince Pao, i hope in the long run you'll find forgiveness in your heart... :)
kami ng mga kapatid ko super close sa mommy ko pero sa daddy ko wala talagang connection... disciplinarian kasi masyado yung tatay ko... so nung time na bata pa kami, sobra cyang mamalo... maski simpleng pagkakamali lagot ka na agad... pag ginagawa nya yun galit na galit kami sa kanya... tapos yung mom ko the exact opposite... pag may kasalanan ka ang gagawin nya lang kakausapin ka nya sa room... heart to heart talk... sa pag-uusap nyo sobrang mari-realize mo yung pagkakamali mo... makokonsensya ka pa... may times na both of you will end up crying... so parang ang naging effect sakin hindi ko na uulitin yung nagawa ko kasi nahihiya nako sa mom ko and ayoko na cyang nakikitang umiiyak because of me...
pero ngayon that i'm 20+ already medyo nasa process nako ng pagpapatawad... i agree with angelo na mahirap na talaga mapagsama kung malaki na yung gap... hindi man ako maging ganun ka-close sa daddy ko, at least ngayon hindi na ganun kalaki yung hatred ko for him... mahirap din kasi dalhin sa sarili yung ganung feeling... and now i try to look more on the positive side.... kung hindi rin siguro naging disciplinarian yung tatay ko samin hindi kami lalaking may respeto at takot sa magulang... :)
i could not agree with you more!
we almost have the same story. nakiki-close lang kaming magkakapatid sa tatay namin kapag may kailangan kami like pambayad ng tuition, pambili ng mga kung ano-anong gamit etc. pero when it comes to emotional attachment and family bonding, sobrang wala. kinakahiya pa paminsan na tatay namin siya. nawala na kasi yung loob namin sa kanya dahil isang disciplinarian din siya. at mabagsik magbigay ng punishment. umabot pa sa time na makaluma siya at yung pinapalo ng sinturon naranasan ko rin. tapos pinapahiya pa kami sa harap ng mga pinsan and friends. never namin naunawaan yung ugali niya. nakikita ko na mahirap talaga mag-bridge ng gap kahit may effort ka. sometimes inisip ko na rin na kunin na lang siya ni Lord. there are still parts of you na hindi mo talaga matanggap yung presence niya.
but then yung effort to close in on the gap nagmumula lang talaga sa understanding. sinusubukan mong intindihin kung bakit niya ginagawa yung mga ginagawa niya. nag-phi-philosophize kung baga.. hahaha naisip ko rin nga baka pariwarang bata lang ako at baka hindi naka-graduate. napalapit din kasi ako sa mga taong "napabayaan". kaya marami rin talagang bagay na masasabi kong natutunan ko pa the hard way kesa kung na-value ko yung pagpapangaral ng tatay ko. ;D
just try to make the most out of it. lahat naman daw ng tao may kabutihan. makikita rin natin yun. ;)
ganyan rin kami buti nlng na christian c papa naayos ni LORD haleluya!!! ;)
buti naman ganyan. nalalapit kay Lord. ano yung na-Christian? as in convert ba siya?
uu dating kaming catholic ngaun born A. Christian ok nman daming nabago sa buhay nmin prang lahat nga eh. may close kna kay lord wahahah
Sori OT:
@ gslide
so u know Hillsong? dun tau sa off topic
oh sorry! kua cris sorry! :o
that's ok gslide! at least nababalik yung family bonding at nagkakaroon ng strength sa faith!
ngeh.. di ako magsisisi noh.. natanong na rin namin sa sarili namin ng kapatid ko.. "Pano kung mawala si kokey (erpatz)?" Sagot ni sis: "I couldn't care less".. wow.. hehe... sagot ko naman, "wala lang.. good luck"..
kung magbabago si erpatz may chance pa cguro na lumambot ang puso ko.. pero sa ngaun, NOPE.. tsaka si sis sa tingin ko never nang lalambot ang puso nun..
mum is all we need... since day 1 ng buhay namin, cya na sa lahat.. I LOVE YOU MUM! although I don't really say those words to her, tsaka kahit maldito ung pakikitungo ko minsan, mahal ko nanay ko.. hehe.. di ko masabi sa kanya, kaya type ko nlang dito.
sabi nga ni Ate Vi: you can never can tell
kaya iba talaga kapag charge to experience. time will eventually dictate.
dad. but he is gone. after he passed, it allowed me to appreciate mom in countless ways.
Quote from: sheep on February 03, 2009, 12:15:06 PM
dad. but he is gone. after he passed, it allowed me to appreciate mom in countless ways.
though i have not lost any, that is a moving experience upon seeing two friends and an ex go through that situation...
Ngayon both. Before, mas close ako kay mommy, kasi from fourth grade to highschool weekends ko lang nakakasama si daddy. He missed a lot of important things sa family namin. But he surprised me sa high school graduation ko. Akala ko si mommy ang sasabit ng medal sa akin. Abot tenga ang ngiti ko when i saw daddy walking up the stage to join me. Ngayon close na ko pareho sa kanila even though ako naman ang nasa malayo ngayon. I guess pag tumatanda ka you tend to appreciate your parents more :)
Quote from: zhauro on February 05, 2009, 10:01:43 PM
Ngayon both. Before, mas close ako kay mommy, kasi from fourth grade to highschool weekends ko lang nakakasama si daddy. He missed a lot of important things sa family namin. But he surprised me sa high school graduation ko. Akala ko si mommy ang sasabit ng medal sa akin. Abot tenga ang ngiti ko when i saw daddy walking up the stage to join me. Ngayon close na ko pareho sa kanila even though ako naman ang nasa malayo ngayon. I guess pag tumatanda ka you tend to appreciate your parents more :)
yes that's true. lalo nagwowork ka na kasi alam mo na gaano ka-hirap magbudget at kumita ng pera tapos ilalaan mo lang para makapag-aral yung mga anak mo and provide for them. :o
^exactly angelo :)
kay nanay... ang lakas ng mother's instinct n'ya! alam agad pag may problema ako hehe...
..close ako sa nanay
me too i'm closer with my mom. but i have very good relationship with both of them.
pero pag inuman..kampi ako ka tatay..wahahahaha
like father like son..apir..hehehe
kay Nanay :)
PAHABOL LANG: "Nung bata pa ako, close ako sa nanay ko pero nang lumaki, sa tatay ko. sa edad ko na ito, binebeybi ako ng tatay ko. hahaha"